ရခုိင္ျပည္နယ္ျငိမ္မွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အေလ်ာ္အစားလုပ္မွာလား အပုိင္း(၂)

 
အေျခအေနေတြေျပာင္းလဲသြားၿပီလုိ႔ ေျပာေနၾကတာကုိၾကားရတယ္။ ဘာေျပာင္းတာလဲလုိ႔ေမး ရင္ ဘယ္သူမွမေျဖႏုိင္ဘူး။

အေၾကာင္းတရားေတြရွိခဲ့လုိ႔ အက်ိဳးတစ္ရားေတြျဖစ္ေပၚ လာတာကုိသတိထားမိ တယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္နီးနီးျဖတ ္ေက်ာ္လာခဲ့ကာလတစ္ခုကို ၾကည့္ရင္ ဘယ္သူေတြ စၿပီး တုိက္ခုိက္တာ လဲလုိ႔ေမးလုိ႔ရတယ္။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ေနတာေတာင္ အေၾကာက္ တစ္ရာေတြက ဖုံးဖိထားခဲ့တယ္။

အခုမွ စာေပေတြလြပ္လပ္ခြင့္ေပးလုိက္တယ္ဆုိတာကလည္း ေနာက္က်ေနၿပီေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။အေကာင္းဆုံးကုိ ေရြးၿပီး ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ဖုိ႔ဘဲလုိတယ္။ ထားပါေတာ့ ။အခုေျပာခ်င္ တာက ရခုိင္ျပည္နယ္အေၾကာင္း……။
ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာကုိၾကည့္ၿပီး တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။ '' ငါတုိ႔ရွိတယ္လုိ႔ေျပာေန တာၾကာ လွၿပီ။ ဘာရွိတာလဲ ။ ေမာင္ေတာမွာ ငါတို႔ ဆုိတဲ့လူေတြေရွ႕က ဘဂၤလီေတြ ရခုိင္အိမ္ေတြကုိမီးရႈိ႕ တယ္။ ခဲနဲ႔ေပါက္တယ္။ ဖ်က္ဆီးတယ္။ လူသတ္တယ္။ အဲဒီလုိလုပ္ေနခ်ိန္မွာ ငါတုိ႔ဆုိသူေတြက လက္ ပုိက္ၿပီး မ်က္ လုံးအျပဴးသားနဲ႔ ရပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ေနာက္တစ္ခါလည္း ဒီလုိလက္ပုိက္ၾကည့္ေနဖုိ႔အ တြက္ငါတုိ႔ရွိတယ္ လုိ႔ ေျပာေနၿပန္ၿပီ'' လုိ႔ေျပာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရခုိင္ေတြ ဘယ္ႏွစ္ခါေသရမလဲ။ တစ္ခါေသခဲ့ၿပီးၿပီ။ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာေတြ ေျပာင္းလဲ ခဲ့ ၿပီ။ ဘယ္သူက စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာျမင့္တင္ေရးေတြလုပ္ေနၾကသလဲ။ ကယ္ဆည္ေရးေတြ တစ္နပ္စာေလာက္ နဲ႔ သိပ္ၿပီးေက်နပ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ေနာက္လည္းအမ်ားၾကီးဒုကၡေရာက္ၾကရေတာ့မယ္။ ေျပာရရင္ဘယ္သူ မေကာင္းလုိ႔ျဖစ္တာလဲ။ ဘယ္သူေတြတာ၀န္မဲ့လုိ႔ျဖစ္တာလဲ ဆုိတာ အထင္းသားျမင္ေနရပါတယ္။
အင္အားႀကီးသူေတြဆုိတာ ဘယ္သူလဲ။ ဗီီီြဒီယုိမွတ္တမ္းေတြကုိ ၾကည့္ရင္ ရက္စက္ယုတ္မာခဲ့တာကုိ မုိးႀကိဳး ပစ္ခံထားရတဲ့ႏြားလုိ မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႔ ၾကည့္ေနႏုိင္ခဲ့တာ ဘယ္သူေတြလဲ။ တုိင္းရင္းသား ေတြကုိ ရက္ စက္ယုတ္မာစြာ သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈေတြကုိ တိုင္းရင္းသားေတြျဖစ္တဲ့ သူေတြက လက္ပုိက္ၾကည့္ ေနခဲ့တာကုိ ဘယ္ သူေက်နပ္ႏုိင္မလဲ။ ဘယ္သူေတြကအေရးယူခဲ့သလဲဆုိတာကုိ ေတြးၾကည့္တုိင္းရင္နာ တယ္။
အခုတစ္ခါ ၀န္ထမ္းေတြကုိ ေခၚေနၿပီ။ တာ၀န္က်ရာကုိ သြားရမယ္လုိ႔အမိန္႔ေတြေပးတယ္။ အာဏာ ေတြသုံးတယ္။ အေသခံရဲရင္ သူကုိယ္တုိင္သြားၿပီး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လုိက္ပါလားလုိ႔ေျပာခ်င္ တယ္။ သူတုိ႔က ရုံးမွာ ေအးေဆးအိပ္ေနခ်ိန္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ပညာေရး၀န္ထမ္းေတြ အသတ္ခံခဲ့ရ တယ္။ သူ႔မယားက်ေတာ့ ေရႊတြဲလဲြ၊ ေငြတဲြလြဲနဲ႔ လွခ်င္တုိင္းလွလုိ႔ ၊ စားခ်င္တာကုိစားလုိ႔၊ အဲဒါေကာင္း သလား။ ၾကည့္တတ္ရင္ျမင္ပါတယ္။
ဘယ္ေခြးေတြက ဘူးသီးေတာင္နဲ႔ေမာင္ေတာကုိ ရုိဟင္ဂ်ာတုိင္းျပည္လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္မသိ။ အဲဒါ ကုိ ဘဂၤ လီေတြဘာေျပာသလဲ။ အစုိးရလုပ္ေနတာကုိေတာင္ မေကာင္းေျပာေနမွေတာ့ အျခားသူလုပ္ တာ ေလာက္ေတာ့ ေသာက္ေရးေတာင္မစုိက္ဘူးေလ။ အဲဒါဟာ ေစာ္ကားလုိက္တယ္ဆုိတာကုိ သိလ်က္နဲ႔ ဆန္ေတြ၊ ဆီေတြ၊ ေပးေနလုိက္ၾကတာမ်ား ေသာက္ေသာက္ကြဲ။ ေခြးေဟာင္တာကုိ သနားၿပီး ေကၽြးလုိက္ ၾကတာကလည္း နားေတာင္မနားရဘူး။ ရခုိင္တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ေသာင္ျပင္ကေခြးလုိ ေစ်း၀ယ္ေပးလုိက္ၾက တာ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းေနၾကသလား။
ရခုိင္ေတြကုိ ရက္စက္စြာသတ္ျဖတ္ခဲ့သူေတြကုိ ရခုိင္အမ်ိဳးသားသစၥာေဖာက္ေတြကလည္း ဆန္ေတြ ဆီေတြ၊ ပဲေတြ ၀ယ္ၿပီး ပုိ႔လုိက္ၾကတာ ဖတ္ဖတ္ေမာေအာင္ထိပါဘဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းဆရာမေတြက ေျပာတယ္။ တာ၀န္ေပးရင္ သြားရမွာေပါ့တဲ့။ သတ္ရင္လည္းခံရမွာဘဲတဲ့။ ေတာ္လုိက္ၾကတာေလ။ ေတာ္ရမွာ ေပါ့ဗ်ာ။ ေက်ာင္းဆရာ/မရာထူးဆုိတာက လည္း ေငြ သိန္းသုံးေလးဆယ္ေပးမွ ရတာကုိး။ ဘယ္လက္လႊတ္ ခံႏုိင္မလဲ။ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာထဲကလုိ ငါး လဒ္ေပးလဒ္ယူမႈမွ မဟုတ္တာ၊အိပ္ထဲထည့္ၿပီး အိမ္ကုိသြားေပး လုိက္ရတာမ်ိဳးဆုိေတာ့ ဘယ္သူျမင္လုိ႔လဲ။
အမ်ိဳးသားေရးဆုိတာကုိလည္း ထည့္တြက္ဖုိ႔ဆုိတာ သူတို႔မွာ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားမွမရွိတာေလ။ ကုလားကုိ က်ေတာ့ စာသင္ေပးဖုိ႔ ေျပာတာနဲ႔၊ပညာမတတ္လုိ႔ ဒီလုိျဖစ္ၾကတာလုိ႔ေျပာသူကေျပာနဲ႔ ဆုိေတာ့ ရခုိင္ေတြ လည္း စာသင္ဖုိ႔မလုိေတာ့ပါဘူး။ စာမတတ္ရင္ ဒုိ႔တုိင္းျပည္မွာ လူသတ္လုိ႔ရတယ္။ အိ္မ္ေတြကုိမီး ရႈိ႕လုိ႔ ရ တယ္။ ဒီလုိပဲ ေျပာရမယ္။ စကားေျပာဆုိၾကတာလည္း လြန္လာၾကတယ္။ ရခုိင္ေတြအတြက္ ဒီေန႔ ထိဘယ္ သူမွ ၀င္ေျပာေပးသူမရွိေသးဘူး။ ႏုိင္ငံျခားကုိ ေရာက္ေနၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႕အစည္းဆုိတာလည္း မရွိေလေတာ့ ေအာ္ၾကဟစ္ၾကဖုိ႔ကလည္း မတတ္ႏုိင္ၾကဘူးေလ။
ရခုိင္မွာ လက္နက္ကုိင္ အၾကမ္းဖက္သမားေတြမရွိေတာ့ ဘယ္သူမွမေၾကာက္ၾကေတာ့ဘူးလုိ႔ေျပာ ေနၾက တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ဖြဲ႕စည္းဖုိ႔အတြက္ေကာ ဘယ္သူေတြကတာ ၀န္ ယူေျပာဆုိေနၾကၿပီလဲ။ ျပည္သူ႔စစ္မရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရခုိင္ေတြ ဘယ္ကုိေျပးရမယ္ဆုိတာ စဥ္းစားၾက ဖုိ႔လုိၿပီလုိ႔ ေျပာရမလား။ ျပည္သူ႔စစ္ဆုိတာကေကာ ဘာေၾကာင့္ မဖြဲ႕ႏုိင္ရတာလဲ လုိေမးရင္ ဘယ္လုိ႔ေျဖ မလဲ။ စဥ္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြရွိတယ္လုိ႔ေျပာမလား။ အဲဒီလုိစည္းမ်ဥ္းစည္းကုိေျပာစတမ္းဆုိရင္ ဖမ္းဆီးခံ ထားရတဲ့ လူသတ္သမားေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သူေတြကုိ ဘာေၾကာင့္ျပန္လႊတ္ေပးရတာလဲ ဆုိတာေကာ ကုိ ေျဖလုိ႔ရႏုိင္မလား။ စားလည္းစူ ဆုတ္လည္းရူးျဖစ္ေနရတဲ့ ဒီေန႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲက ရခုိင္ျပည္သူေတြ႕ရဲ႕ အေနအထားဟာ ေျဖရွင္းလုိ႔ရႏုိင္တဲ့အေနအထားမွာေကာ ရွိေသးရဲ႕လား။ တကယ္လုိ႔သာ ေျဖရွင္းလုိ႔မရ ႏုိင္ေတာ့တဲ့အေျခအေန တစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျဖရွင္းဖုိ႔လုိေသးသလား။
နားလည္ေပးမႈဆုိတာ နားလည္လုိ႔ရတဲ့အေၾကာင္းအရာကုိသာ နားလည္ေပးႏုိင္တာပါ။ မျဖစ္ႏုိင္ ေတာ့တဲ့ အရာ တစ္ခုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဇြတ္အတင္းသြတ္သြင္းေနမယ္ဆုိရင္ သဲျပင္မွာ ဖိတ္စင္သြား တဲ့ ေရတစ္ စက္ကုိ ျပန္ယူဖုိ႔ႀကိဳးစားေနတာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ၿပီးခဲ့တာေတြကုိ ျပည္ဖုန္းကားခ်ၿပီး အရႈံးေပးလုိက္ေလ်ာေနၾကစတမ္းဆုိရင္ လူတုိင္းဟာ အင္အား ႀကီးေအာင္တည္ေဆာက္မယ္။ လူသတ္မယ္၊ဘာသာမတူသူေတြရဲ႕အိမ္ေတြကုိ မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးေနၾကမွာေပါ့။ သမုိင္းတြင္တယ္ဆုိတာ ေကာင္းတာကုိ လုပ္ၿပီးသမုိင္းတင္သင့္တယ္။ အခုၾကည့္ေလ ေအးခ်မ္းေမရဲ႕ တစ္ စစီက်ိဳးပဲ့ေန ဆုိတဲ့ သီးခ်င္းေလးကုိ နားေထာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ အသဲကဲြၿမိဳ႕ေတာ္ကေန ဘဂၤလီမရွိ တဲ့တုိင္းျပည္ကုိ ေျပာင္းေျပးၾကဖုိ႔ အထုတ္အပုိးေတြျပင္ဆင္ေနလုိက္ေတာ့မယ္။
ေသတာကရခုိင္ပါ။ အျခားသူေတြဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားရပါတယ္ေျပာေျပာ ရခုိင္ သားေတြေလာက္ ေတာ့ ခံရမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခံစားသူခ်င္းပဲသိတဲ့ ကိစၥပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ထပ္တူခံ စားရ ပါတယ္လုိ႔ေျပာတာကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

 

 ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူနဲ႔အဆုိ အတူယွဥ္တြဲေနႏုိင္ပါတယ္လုိ႔ ဆုိတဲ့ မဟာလူသားဆန္ျပမႈရွိတဲ့ လူေတြအေနနဲ႔ ဘဂၤလီဆုိတာကုိ တစ္ရက္ေလာက္ အိမ္မွာေခၚထား ၾကည့္လုိက္ပါလုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါမွ သိပါလိမ့္မယ္။ အိမ္သားေတြမၾကာခင္ အိမ္ကုိ စြန္႔ၿပီးေျပးရတဲ့ အျဖစ္ ကုိေရာက္မသြားဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ လွ်ာျဖတ္လုိက္ပါ့မယ္။
အခုရန္ကုန္ၾကည့္ပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အဓိက ေနရာယူထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ႔ ဗုဒဘာသာ ဗမာလူ မ်ိဳးေတြ ဘယ္ေနရာမွာေရာက္ကုန္ၿပီလဲ။ အခ်က္အခ်ာနဲ႔ စီးပြားေရးနယ္ပယ္အားလုံးကုိ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ ထားတဲ့ လူေတြဟာ ဘယ္သူေတြလည္းဆုိတာ ၾကည့္တတ္ရင္ ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။
ဘူးသီးေတာင္ေမာင္ေတာကုိ အင္တာနက္ေပၚက အမ်ိဳးမ်ိဳးတင္ၾကတယ္။ အဲဒါကုိလည္း ဘယ္သူမွ အေရး ယူမႈေတြမလုပ္ဘူး။ ျပင္ဆင္မႈေတြမလုပ္ဘူး။ကၽြန္ေတာ့အျမင္ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားေတြ ကုိ ျခိမ္း ေျခာက္ တာလုိ႔ျမင္တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေမာင္ေတာကုိလည္းျပန္ၾကည့္ၾကပါ။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာေကာ နယ္မွာ ေကာ ေနထုိင္တဲ့သူေတြ တိတ္တိတ္ကေလး နဲ႔ထြက္ေျပးေနၾကၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚ၊ဒါမွမဟုတ္ ၿမိဳ႕နဲ႔နီးတဲ့၊ ဘဂၤ လီ ေတြနဲ႔ေ၀းတဲ့ေနရာကုိ သြားေနၾကၿပီေလ။ အဲဒါကုိ ဘယ္လုိယူဆမလဲ။ ဘာေၾကာင့္တိတ္တိတ္ ကေလး ေျပး ၾကတာလဲဆုိရင္ သက္ဆုိင္ရာက တားျမစ္မွာစုိးလုိ႔ဘဲ။ တကယ္တန္း ရြာလုံးကၽြတ္သြားမယ္ ဆုိရင္ ေကာ ၊ ခြင့္ျပဳမယ္လုိ႔ထင္ၾကပါသလား။ ေသခ်င္တဲ့သူေတြေသပါေစ ခုိင္းတာလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ဘဲလုိတယ္ေလ။ အ ယင္ကတည္းက ျခိမ္းေျခာက္ခံထားရမႈေတြမ်ားေနေတာ့ ရင္ထဲမွာ စိမ့္၀င္ေနၿပီေလ။ ဘယ္အေ၇ာင္၀တ္ ထားတဲ့လူကုိ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ရမယ္ဆုိတာမ်ိဳးကုိ ေက်းလက္ေဒသခံျပည္သူေတြ အလြတ္ရေနၿပီဆုိ တာ ၿမိဳ႕ျပလူေတြခံစားတတ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။
ရခိုင္ျပည္မွာ ေနၿပီး ရခုိင္ျပည္ကလူေတြ ကုိယ့္ျပည္ကုိယ့္ေျမကုိ စြန္႔ၿပီး ေျပးၾကရမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ ေတာ္တုိ႔မွာ သက္ဆုိင္သူေတြ မရွိေတာ့ဘူးလားလုိ႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြေျပးရမလဲဆုိ တာကုိ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ေကာင္းေကာင္း သိနားလည္ဖုိ႔လုိၿပီလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အပုိင္း (၃ )ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ရႈေပးၾကပါရန္…………….။

 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=446748355348688&set=a.446129375410586.99725.446005018756355&type=1&theater