က်မအေနျဖင့္ ခါတုိင္းကထက္ ျမန္ျမန္သြားခ်င္ေသာစိတ္မွာ အလုိလုိ ေပၚေနသည္ ။
လူငယ္လူရြယ္ လည္းမဟုတ္ ။ သားၾကီးသမီးၾကီး ရွိေနႏွင့္ေသာ က်မအဖို ့ ဆႏၵေတြ
ေစာေနမိသည္မွာ သည္တခါ ဆန္းျပားေနသည္။ မေရာက္ျဖစ္ေသာ ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမကို
ေရာက္ခ်င္ေဇါကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိၾကသည္ခ်ည္း။
တတ္ ။ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးက အျပန္ တူေတာ္ေမာင္အား ျမင္ျမင္ခ်င္း
အေမ့အိမ္ကိုျပန္သြားဖူးသူတိုင္း
လူငယ္လူရြယ္ လည္းမဟုတ္ ။ သားၾကီးသမီးၾကီး ရွိေနႏွင့္ေသာ က်မအဖို ့ ဆႏၵေတြ
ေစာေနမိသည္မွာ သည္တခါ ဆန္းျပားေနသည္။ မေရာက္ျဖစ္ေသာ ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမကို
ေရာက္ခ်င္ေဇါကေတာ့ လူတိုင္းမွာ ရွိၾကသည္ခ်ည္း။
တတ္ ။ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးက အျပန္ တူေတာ္ေမာင္အား ျမင္ျမင္ခ်င္း
အေမ့အိမ္ကိုျပန္သြားဖူးသူတိုင္း
ေလယဥ္လက္မွတ္ကို အဆင္ေျပသလားဆိုေသာ ေမးခြန္းက က်မနုဳတ္မွ အလုိလို
ထြက္ျပီးသားျဖစ္ေနသည္ ။ တူေတာ္ေမာင္တို ့တေတြက က်မကို စိတ္အလိုမက်ေအာင္
မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မျပဳလုပ္လိုၾက ။ ဒင္းတို ့ေတြ ပုဆိုးေတာင္
မစည္းတတ္-မ၀တ္တတ္္ကတည္းက က်မမွာ သားတို ့အေဖရွိရာ အေမရိကသို
့လိုက္ပါသြားခဲ့ရသည္ ။ ခုေတာ့ တူေတာ္ေမာင္တို ့က လူပ်ိဳၾကီးဖါးဖါး
ျဖစ္ေနသည္ ။ မိသားစုဖြင့္လွစ္ထားေသာ ကုမဏီမွာ မန္ေနဂ်ာၾကီးျဖစ္ေနျပီ ။
မနက္ဖန္သြားရေတာ့မည္မို ့ စစ္ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္မိသည္ ။ က်မမွာ
စစ္ေတြတြင္ ခဏေလးနားျပီး ေမာင္ေတာျမိဳ ့သို ့ သြားရအံုးမည္ ။ အေမ
့အိမ္မွာ ေအးေအးလူလူ အပမ္းေျဖခ်င္သည္ ။ အေမတို ့အေဖတို ့အတြက္
ေကာင္းမွဴအလွဴေတြ ျပဳလုပ္ခ်င္သည္ ။ ျပီးရင္ စစ္ေတြတြင္ မျပန္ေသးခင္အထိ
ေနလိုက္အံုးမည္ ။ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ကတည္းက စီစဥ္ေရးဆြဲထားေသာ အစီအစဥ္မွာ
က်မအတြက္ အံ၀င္ဂြင္က် ရွိေနဆဲ ။ တူမေလး ျမသႏၱာကလည္း ကုမဏီတြင္ ခြင့္ယူကာ
က်မႏွင့္အတူ လိုက္ပါမည္ဟု ေျပာထားရာ သူ ့အကိုက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ
ခြင့္ျပဳရွာသည္ ။ ျမသႏၱာ တေယာက္ထဲေတာ့မဟုတ္ ။ သူ ့ရံုးက
ျမသႏၱာ၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေသာ လဲ ့လဲ ့သက္ ဆိုေသာ ရန္ကုန္သူ ေခ်ာေခ်ာကေလး
တေယာက္ကလည္း အေဖၚထည့္ေပးလိုက္ေသးသည္ ။
က်မတို ့ မွာ လိုအပ္သည္မ်ားကို ယူေဆာင္စုေဆာင္းရသည္မွာ
မလြယ္လွေခ် ။ က်မ၏ အလွဴအဒန္းမ်ားတြင္ လွဴဘြယ္ပစၥည္းမ်ားအတြက္ မက်န္ရစ္ခဲ
့ရေအာင္ ဂရုတစိုက္ မွတ္ရ သိမ္းရႏွင့္ တအိမ္လံုး ၾကြက္ၾကြက္ညံကာ အသံေတြ
ထြက္ေနၾကရသည္ ။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ လွဴဘြယ္ပစၥည္းမ်ားကို
လွဴဒန္းရမည္မို ့ က်မတို ့တေတြမွာ ေန ့ေန ့ညည သြားေနၾကသည္မွာ
အိမ္မွာေတာင္ ထမင္းမစားျဖစ္ ။ စားေသာက္ဆိုင္တခုခု ၀င္ျပီး
စားေသာက္လိုက္သည္ႏွင့္ပင္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ခဲ ့ရသည္ ။ ေလယဥ္လက္မွတ္
အားလံုးစီစဥ္ျပီးျပီဆိုေတာ့ မနက္ဖန္ အေစာၾကီးမွာ လဲ ့လဲ ့သက္ကို
မရမ္းကုန္းရွိ ေနအိမ္က ေစာင့္ဆိုင္းဖို ့ မွာထားလိုက္ရသည္ ။ က်မရင္မွာ
ေတာ္ေတာ္ ေမာေနမိျဖစ္သည္ ။ လြန္ခဲ ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း-၃၀-ေက်ာ္မွ တၾကိမ္သာ
ျပန္ျဖစ္ခဲ ့ေသာ ေမြးရပ္ေျမသည္ က်မကို အလြမ္းမ်ားႏွင့္ ဆီးၾကိဳေနျပီလား
မေျပာတတ္ ။ တညလံုး ေတာင္ေတာင္ အီအီ ေတြးေတာျပီး အိပ္ရာထဲ လွဲေနရေတာ့
ကဗ်ာဆရာမ ၾကည္ေအး၏ တေစၦကဗ်ာကို ျပန္လည္ သတိရလာေတာ့သည္ ။
“ အိပ္ရာေတြလဲ- ေၾကမြတြန္ ့လိပ္-သိပ္စိတ္ညစ္တယ္-“
က်မက အိပ္ရာေတြထဲ ဘယ္လူးညာလူးႏွင့္ တညလံုးမိုးေၾကာင္ေတာင္ လင္းခါမွ ခဏမွ်
ေမွးလိုက္ရပါသည္ ။
-------- --------- --------- --------
-------- ---------
ဤေန ့ကား ေသာၾကာေန ့
လဲ ့လဲ ့သက္က ေသာၾကာေန ့အေၾကာင္းကို မသိေတာ့ အိမ္ေပၚမွ လူေတြကို
ၾကည့္ေနျဖစ္သည္ ။ က်မကေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို ဘာေတြ ၾကည့္ေနမွန္း သိေနျပီ ။
မေန ့ကေတာင္ ဒီေကာင္မေလး စကားတခြန္း ေျပာေသးသည္ ။
“ ၾကီးေမရယ္- ၾကီးေမတို ့ေမာင္ေတာျမိဳ ့က ရခိုင္ျမိဳ ့လား
-ကုလားျမိဳ ့လား-သမီးေတာ့ တခါတေလ ေၾကာက္ေတာင္ လာေနတယ္ “
လဲ ့လဲ ့သက္အေဖက ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ တဦးျဖစ္ျပီး ေနျပည္ေတာ္မွာ
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသည္ ။ အကိုျဖစ္သူ ကိုသက္ဦးက
နိဳင္ငံျခားသေဘၤာသားျဖစ္ျပီး တခါတေလ ဖေလာ္ရီဒါကို ေရာက္ေသာအခါ က်မတို
့အိမ္သို ့ အလည္လိုက္ပါလာတတ္သည္ ။ ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းတြင္
အိမ္နီးနားခ်င္းမို ့ သူမတို ့မိသားစုႏွင့္ က်မတို ့က ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးလို
ျဖစ္ေနသည္ ။ ေကာင္မေလးေျပာေတာ့ က်မက ျပံဳးျပေနလိုက္ရေသးသည္ကို အမွတ္
ရမိေနသည္ ။
“ ၾကီးေမ - ၾကီးေမ- တံခါးေတြ ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့- ထြန္းလွ - တံခါး ေတြ
ပိတ္ေဟ့ “
က်မက မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီး အသံကို နားစြင့္ေနလိုက္သည္ ။ လဲ ့လဲ ့သက္က
က်မကို တခ်က္မွ် ေစာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။
“ ျမသႏၱာေကာ - သမီး - ျမသႏၱာေကာ - ေဟ့ - ဘာျဖစ္လို ့ တံခါးေတြ
ပိတ္ရမွာလဲ - ငါ့ကို ေျပာျပၾကပါအံုး “
အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ေျပးသံလႊားသံေတြ ၾကားရသည္ ။ ျပန္လည္တုန္
့ျပန္သံေတြကို က်မ မၾကားရေသး ။ အိမ္ေအာက္မွ တံခါးေတြ ပိတ္သံေတြ ၾကားရသည္
။ က်မတို ့တိုက္က ဘာဂ်ာတံခါးေတြနွင့္မို ့ သံတံခါးေတြ
ပိတ္လိုက္ျပီဆိုလွ်င္ အရာရာကို စိတ္ခ်ရျပီးသားျဖစ္သည္ ။ ျမသႏၱာက
အိမ္ေပၚသို ့ ေျပးတက္လာျပီး ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို ပိတ္လိုက္သည္ ။
“ ေျမးေလး- ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ - တံခါးေတြ လိုက္ပိတ္ေနၾကတာ “
“ အဘြား- လမ္းမေပၚမွာ ကုလားေတြ နဲတာမဟုတ္ဘူး - လက္နက္ေတြကိုယ္စီနဲ ့-
ဘာျဖစ္လာၾကလဲ မသိဘူး “
က်မက ျပဴတင္းေပါက္နားကို ခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္သည္ ။
အစပိုင္းကေတာ့ လူငယ္ခ်င္းခ်င္း ရန္ပြဲျဖစ္ေနၾကသလားဟု ထင္ခဲ ့သည္ ။
“ ဟင္ - ကုလားေတြ နဲတာ မဟုတ္ဘူး ေျမးေလး- ဒီလိုဆုိရင္ ကုလားရခိုင္
ျပသနာေတာ့ ျဖစ္လာျပီေပါ့ ကြယ္ “
“ဘာေျပာတယ္ - ၾကီးေမ - ကုလား ရခိုင္ ျပသနာျဖစ္လာျပီ - ဘာျဖစ္လို ့
ျဖစ္လာရတာလဲ ၾကီးေမ ရယ္ - သမီး ေၾကာက္တယ္ -
“ မေၾကာက္နဲ ့ သမီး - ၾကီးေမ - ရွိတယ္ ေနာ္ - သမီး ဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူး “
ေျပာရင္း ဆိုရင္း အိမ္ေပၚထပ္ကို ခဲႏွင့္ ပစ္ခတ္သံ ၾကားလာရသည္ ။
မွတ္ျပဴတင္းမ်ား ကြဲသြားသည္ ။ က်မအေနႏွင့္ တခုသာ ရွိေတာ့သည္ ။
ေခါင္းေအးေအးနွင့္ စဥ္းစားရေတာ့မည့္ အပိုင္းျဖစ္လာသည္ ။
“ ျမသႏၱာရယ္- ဗီြဒီယိုသာရိုက္ထားလိုက္ေတာ့- အားလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ
ရိုက္ထား -ဟုတ္လား”
ေျမးေလး ျမသနၱာက ဤေနရာမွာ ေတာ္ရွာသည္ ။ သတၱိေကာင္းလွပါသည္ ။ အေမရိကမွ
လာေသာ က်မအတြက္ သူမသည္ အမွန္တကယ္ အားကိုးရေသာ ေျမးကေလးျဖစ္သည္ ။ လဲ ့လဲ
့သက္ကလည္း သူမ၏ ဒီဂ်ီတယ္ကမ္မရာကေလးႏွင့္ ျပဴတင္းေပါက္ကေနျပီး ရိုက္ေနသည္
။ ျမသႏၱာကလည္း အလြပ္မေပးေခ် ။ ဗီြဒီိယုိ ရိုက္ေနေသာ က်မတို ့အိမ္ကိုသာ
ျမင္သြားပါက က်မတို ့၏ အသက္အိုးအိမ္မွာ မစဥ္းစားရဲေအာင္ ျဖစ္မိသည္ ။
တလမ္းလံုးရွိသမွ် ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြအိမ္ကို ခဲမ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ေနၾကသည္
။ လူေပါင္းေသာင္းႏွင့္ခ်ီျပီး တုတ္ဒါးလက္နက္မ်ားျဖင့္ သဇင္ဟိုတယ္ကို
မီးရို ့ ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကသည္ကို ျမင္ရသည္ ။ ေစ်းလမ္းတေလွ်ာက္တြင္
ဖ်က္ဆီးေနၾကေသာ ကုလားေတြကို က်မတို ့မွာ လူလို ့ မျမင္ေတာ့ ။
သရဲသဖက္သဘြယ္ ေၾကာက္မက္စြာ ျမင္လာၾကသည္ ။
တညလံုး ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြေနအိမ္မ်ားကို မီးရို ့့ ဖ်က္ဆီးျခင္း ၊
လူသတ္ျခင္းမ်ားကို မည္မွ် ျပဳလုပ္လိုက္ျပီဆိုသည္ကို က်မတို ့ မခန္
့မွန္းနိုင္ ။ လံုျခံဳေရး ေတြ နစကေတြ ရဲမ်ားကလည္း လက္ထဲတြင္
ေသနတ္ကိုင္ထားေသာ္လည္း မည္သို ့မ်ွ ပစ္ခတ္ နွိမ္ႏွင္းသည္ကို မၾကားရ ။
တျမိဳ ့လံုး မီးေလာင္ေနရာ ရခိုင္ျပည္နယ္၏ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားျမိဳ ့ျဖစ္ေသာ
ေမာင္ေတာျမိဳ ့ကား ကုလားတို ့ေၾကာင့္ က်ီးလန္ ့စာစား ျဖစ္ေနၾကရျပီ ။
ေသာၾကာေန ့ဆိုလွ်င္ ကုလားေတြက ပလီတက္ျပီး ဥပုသ္ေစာင့္ၾကရသည္ ။
တၾကိမ္မဟုတ္ ။ တေန ့မွာ ငါးၾကိမ္ခန္ ့ ဥပုသ္ေစာင့္သည္ဟု ေျပာၾကသည္ ။
တရားထိုင္ၾကရသည္ဟု ဆိုၾကသည္ ။ တရားထိုင္သည္ဆိုလွ်င္ စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းျပီး
ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ ျပဳလုပ္ၾကရသည္ဟုသာ ဘာသာတိုင္းမွာ ရွိၾကသည္ ။ ခုေတာ့
ပလီတက္ျပီး တရားထိုင္ျပီးသည္ႏွင့္ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို အေသရရ အရွင္ရရရ
လည္ပင္းလွီး -သတ္ျဖတ္- အိမ္မ်ားကိုမ ီးရို ့ ျပဳလုပ္ၾကေတာ့သည္ ။ သူတို ့၏
ဘာသာေရးမွာ ယခုလို အၾကမ္းဖက္ေအာင္ ခိုင္းေစထားျခင္းေတာ့ ရွိမည္မဟုတ္-
လက္ေတြ ့မွာေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္ ။
ျမသႏၱာ၏ ရိုက္ထားလိုက္ေသာ ဗီြဒီိယုိကုိ ျပန္၍ ၾကည့္ၾကေသာအခါ
တဆယ္ေက်ာ္ ကုလားေလးေတြကအစ ေမာ္လီဗီ တရားေဟာဆရာမ်ားကိုပါ ျမင္ရသည္ ။ သူတို
့လက္ထဲမွာ တုတ္ဒါးကိုယ္စီႏွင့္ ။ အကယ္၍ ရခိုင္လူမ်ိဳး တေယက္ေယာက္ကိုမ်ား
ေတြ ့ျဖစ္ခဲ ့လွ်င္ အသက္ရွင္ဘြယ္ရာ မရွိ ။ ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္ၾကမည့္
အသြင္အျပင္မ်ားကို ျမင္ရသည္ ။ ညေနပိုင္းတြင္ ဆရာ၀န္ မိသားစုကိုလည္း
ဒါးႏွင့္ ခုတ္၍ ေသဆံုးသြားရျပီဆိုေသာ သတင္းၾကားလာရသည္ ။ လဲ ့လဲ ့သက္မွာ
ယင္းသတင္းကို ၾကားသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတြင္ ေသြးတစက္မွ် မရွိေတာ့။
“ ခဏေလးပါ ေျမးေလးရယ္- ဒီျပသနာျဖစ္ျပီးသြားရင္ မၾကာခင္ အေျခအေန
တည္ျငိမ္လာမွာပါ- အဲဒီခါက်ရင္ ၾကီးေမတို ့ ရန္ကုန္ကို ျပန္ၾကမွာေပါ့ေနာ္
- ၾကီးေမတို ့အိမ္ကို ဘယ္သူ တေယာက္ကမွ် မီးလာရိွုု ့လို ့ မရဘူးကြယ္-
တကယ္လုိ ့ ၾကီးေမတို ့ အိမ္ကိုသာ အဲဒီလို မီးလာရို ့ရင္ ဒီျမိဳ ့ဟာလဲ
ျပာက်ျပီေပါ့- ကုလားေတြက ၾကီးေမတို ့အိမ္ကိုေတာ့ အဲဒီလို မလုပ္ရဲဘူးကြဲ ့
- ေျမးေလးရယ္ “
ျမသႏၱာႏွင့္ လဲ ့လဲ ့သက္တို ့ကို အားတက္ေစေအာင္ ေျပာသာေျပာရသည္ ။
က်မလည္း အားမရွိလွပါ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကုလားေတြက လူသားစား
ဘီလူးသဖက္လို အသြင္အျပင္က ေၾကာက္မက္စရာ ေကာင္းေနသည္ကို ေန ့စဥ္ရက္ဆက္
မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေနရသည္ဘဲ ။
----------- -------- -----------
-----------
လြန္ခဲ ့ေသာ အပါတ္က က်မတို ့မိသားစု ၏ တိုက္မွာ ေမာင္ေတာျမိဳ ့နယ္ရွိ
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားမွ ရဟန္းသဃၤာေတာ္ျမတ္မ်ားကို ဆြမ္းေက်ြးအမွ်ေ၀
အလွဴအဒန္း ျပဳလုပ္ခဲ ့သည္ ။ ကြယ္သူမိဖႏွစ္ပါးအား ရည္စူးျပီး
ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ျပဳရာ တနယ္လံုးမွာ ရွိေသာ ေဆြမ်ိဳး မိသဂၤမ်ားအျပင္ တဖက္
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိဳင္ငံမွ ကယုေခ်ာင္း ၊ ျမစ္နားရြာတို ့က ေဆြမ်ိဳးမ်ားပါ
လာၾကသည္ ။ က်မ၏ မိဖတို ့မွာ ဤသို ့့အလွဴအဒန္းမ်ားကို ႏွစ္စဥ္
ျပဳလုပ္ေနၾကျဖစ္သည္ ။
လဲ ့လဲ ့သက္က နိဳင္ငံျခားက လူေတြ လာသည္ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးချမာ
ေပ်ာ္လိုက္သည္မွာ ေတာ္ေတာ္ ရီစရာေကာင္းသည္ ။ သူက နိဳင္ငံျခားက
လူေတြဆိုေတာ့ ကုတ္နဲ ့ တိုင္နဲ ့ လာမည္ ထင္ထားသည္ ။ ခုေတာ့
ရခိုင္လံုခ်ီေတြ၀တ္ျပီး လာၾကသည္ကိုျမင္ေတာ့ ေကာင္မေလးမွာ ရီလဲ
ရီခ်င္စရာျဖစ္ေပလိ့မ့္မည္ ။
ကုလားေတြ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခုိက္မွဳေၾကာင့္ ေမာင္ေတာတျမိဳ ့လံုး
ညမထြက္ရအမိန္ ့ထုတ္ထားသည္ ။ က်မတို ့မွာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို လာသမ်ွ
လူမ်ားထံမွာ နားေထာင္ရသည္ ။ စစ္ေတြျမိဳ သို ့ ျပန္သြား၍လည္း မရေသး ။
သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ က်မတို ့က ျမိဳ ့မိျမိဳ
့ဖအေနနွင့္ ေျပာၾက ဆိုၾကရျပီ ။
“ က်မကေတာ့ ဆရာေတာ္ ဦးပညာသာရကို အခုလို သတ္ျဖတ္ပစ္လိုက္တာကို ဘယ္လို
စိတ္ထဲ ေၾကနပ္နိဳင္မွာလဲ ရွင္ - ဆရာေတာ္က က်မတို ့အိမ္မွာ ေန
့ဆြမ္းအတြက္လာယူတာရွင့္ - အခုလို ေန ့ဆြမ္းလွဴဒန္းေနတာကလဲ ႏွစ္ေပါင္း
-၂၀- နီးကပါး ရွိျပီ- က်မတို ့ရဲ ့ ဆရာေတာ္ဟာ ဟိုတေန ့ကဘဲ က်မတို ့ရဲ ့
မိဖကို ရည္စူးျပီး ျပဳလုပ္တဲ ့ အလွဴကုိလဲ ၾကြခဲ ့ပါေသးတယ္ရွင္ “
က်မကို အင္တာဗ်ဴး ျပဳလုပ္ေနေသာ သတင္းေထာက္ေလးတဦးကို က်မက
ေျပာျပေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ျပီးေတာ့ က်မအသည္းနာဆံုးက က်မ၏ တူေတာ္သူ
ေအာင္ခ်မ္းသာကို တပည့္ျဖစ္သူ ကုလားေလးေတြက အေသသတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
သေရကုန္ေဘာင္ေက်းရြာမွ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနေသာ ေအာင္ခ်မ္းသာမွာ က်မ၏
အေဒၚျဖစ္သူ၏ ေျမးျဖစ္သည္ ။ ဘြဲ ့ရ ေက်ာင္းဆရာတဦးျဖစ္ျပီး ျမိဳ ့ေပၚတြင္
မေနဘဲ ေက်းလက္ေတာရြာမွာသာ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ျဖင့္ အသက္ေမြးေက်ာင္းေနသူျဖစ္သည္
။ သူလည္း က်မတို ့၏ အလွဴပြဲကို လာခဲ ့သူျဖစ္သည္ ။ ခုေတာ့ က်မ၏
ေဆြမ်ိဳးေတြ -ဆရာေတာ္ေတြတို ့မွာ က်မကို မ်က္ႏွာျပ လာခဲ ့ၾကသလို
ကုလားေတြသတ္၍ အေသဆိုးနဲ ့ ေသဆံုးခဲ ့ၾကေလျပီ ။
ကုလသမၼဂမွ လူ ့အခြင့္အေရးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာကင္တာနား လာေသာအခါ သူက
က်မတို ့၏ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို လူသတ္သမားလိုလို အၾကမ္းဖက္သမားလိုလို
ေျပာလာေနေတာ့ က်မႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ ့သည္ ။ က်မေျဖရွင္းလိုက္ေသာ စကားကို
သူၾကားရေတာ့သည္ ။ သူ ့အေနျဖင့္ ယံုၾကည္သည္ မယံုၾကည္သည္ဆိုသည္မွာ
အေၾကာင္းမဟုတ္ ။ ခုေတာ့ က်မ၏ တူေတာ္သူ ေအာင္ခ်မ္းသာနွင့္ ဆရာေတာ္
ဦးပညာသာရတို ့အတြက္ က်မမ်က္ရည္ကို အလဟသ အျဖစ္မခံနိဳင္ ။
ေနာက္တရက္မွာ စစ္ေတြျမိဳ ့သို ့ လာခဲ ့ၾကသည္ ။ လဲ ့လဲ ့သက္ေရာ
ျမသနၱာေရာ ယခုအျဖစ္အပ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နိဳင္ေတာ့ဟု ေျပာရွာၾကသည္ ။
စစ္ေတြျမိဳ ့မွာ က်မအလွဴျပဳလုပ္ခဲ ့ေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္
ဒုကၡသည္မ်ားစြာျမင္ရသည္ ။ ယင္းအၾကားမွာ လြန္ခဲ ့ေသာ က်မတို
့မိသားစုအလွဴတြင္ အကူအညီေပးခဲ ့ၾကေသာ မင္းဂံရပ္ကြက္မွ ေမာင္လွေ႒းတို ့ကို
ၾကည့္မိသည္ ။ မေတြ ့ ။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ကုလားေတြ သတ္၍ ေသဆံုးသြားျပီဟု
ေျပာၾကသည္ ။
“ အဲဒီတံုးက ၾကီးေမရဲ ့ အလွဴမွာ အကူအညီေပးခဲ ့ၾကတဲ ့
လူငါးဦးစလံုးဟာ ေသဆံုးသြားၾကရတယ္ ၾကီးေမ - ဒါ့ေၾကာင့္ ၾကီးေမ သူတို ့ကို
မေတြ ့တာေပါ့ဗ်ာ “
“ ဘာေျပာတယ္ - သူတို ့ငါးဦးစလံုး ေသဆံုးသြားရတယ္ - “ “
“ ဟုတ္တာေပါ့ ၾကီးေမရယ္ - သူတို ့ေတြလဲ ေသဆံုးသြားသလို က်ေနာ့္ကိုလဲ
ေသဆံုးျပီထင္ျပီး ထားခဲ ့ၾကတာ ၾကီးေမရဲ ့- ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ပါလား “
လူငယ္ေလးက အက်ၤီခ်ြတ္၍ ျပသည္ ။ မၾကည့္ရက္စရာ ။ ေၾကာျပင္မွာ ဒါးဒဏ္ရာ
အစင္းလိုက္ၾကီးႏွင့္ ၊ ျမင္ရသည္မွာ ၾကက္သီးထစရာျဖစ္သြားသည္ ။ မိန္းခေလး
တဦးက အနားသို ့ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႔ ရြံ႔ ကပ္လာသည္ ။ မ်က္နာျပင္မွာ
မည္သည့္အလွဆီမွ လိမ္းခ်ယ္ မထား ။ ႏြမ္းနယ္ေနေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ က်မကို
တခ်က္ၾကည့္သည္ ။ ျမသႏၱာတို ့ လဲ ့လဲ ့သက္တို ့ႏွင့္ အသက္အရြယ္
မတိမ္းမေစာင္း ။ သုိ ့ေသာ္ သူ ့မ်က္နာျပင္ကား ေၾကာက္ရြံ႔စရာတို ့ႏွင့္
အတိရွိေနေသာေၾကာင့္ အပ်ိုဳေပါက္ေလးတဦး၏ အလွမ်ား ရွာမေတြ ့ ။
“ ၾကီးေမ - သမီးတို ့ဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ လုေနရတဲ
့အခ်ိန္ပါ ၾကီးေမရယ္- မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါး လိမ္းဖို ့အခ်ိန္ မရသလို
မိပ္ကပ္လဲ လိမ္းဖို ့အခ်ိန္မရ ပါ ။ အကိုေတြက နိဳင္ငံျခားသြားျပီး
အလုပ္ေတြ သြားလုပ္ေနၾကေတာ့ သမီးတို ့မွာ မိဖအိုတို ့ကို ေစာင့္ေရွက္
ကာကြယ္ေနၾကရပါတယ္ - သမီးတို ့ေသဆံုးမွ အေဖတို ့အေမတို ့ ေသၾကရပါလိမ့္မယ္
ၾကီးေမ- အခုေတာ့ သမီးတို ့က အရြယ္နဲ ့မလိုက္ေအာင္ မိန္းမၾကမ္းေတြ
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ - ဒါေပမဲ ့ သမီးတို ့ ေသမွ ဒီျမိဳ ့ ဒီရြာ မီးရို
့ခံရ ပ်က္စီးရမွာပါ ၾကီးေမရယ္ - သမီးတို ့မွာ သတၱိ ေတြ ရွိပါတယ္ - အခုလို
ၾကီးေမတို ့လို အားေပးလာတဲ ့ လူေတြ ရွိေနလို ့ကေတာ့ သမီးတို ့
ေသေပ်ာ္တာေပါ့ ၾကီးေမရယ္ -----
ခိုင္ေအာင္ေက်ာ္ ( နယူးေယာက္ )
ဤအျဖစ္အပ်က္ကို ဆက္၍ ေရးနိဳင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ- မ်က္ရည္က်၍
ငိုမိေသာေၾကာင့္ ဤမွ်သာ ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္ ။
ထြက္ျပီးသားျဖစ္ေနသည္ ။ တူေတာ္ေမာင္တို ့တေတြက က်မကို စိတ္အလိုမက်ေအာင္
မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မျပဳလုပ္လိုၾက ။ ဒင္းတို ့ေတြ ပုဆိုးေတာင္
မစည္းတတ္-မ၀တ္တတ္္ကတည္းက က်မမွာ သားတို ့အေဖရွိရာ အေမရိကသို
့လိုက္ပါသြားခဲ့ရသည္ ။ ခုေတာ့ တူေတာ္ေမာင္တို ့က လူပ်ိဳၾကီးဖါးဖါး
ျဖစ္ေနသည္ ။ မိသားစုဖြင့္လွစ္ထားေသာ ကုမဏီမွာ မန္ေနဂ်ာၾကီးျဖစ္ေနျပီ ။
မနက္ဖန္သြားရေတာ့မည္မို ့ စစ္ေတြကို စဥ္းစားၾကည့္မိသည္ ။ က်မမွာ
စစ္ေတြတြင္ ခဏေလးနားျပီး ေမာင္ေတာျမိဳ ့သို ့ သြားရအံုးမည္ ။ အေမ
့အိမ္မွာ ေအးေအးလူလူ အပမ္းေျဖခ်င္သည္ ။ အေမတို ့အေဖတို ့အတြက္
ေကာင္းမွဴအလွဴေတြ ျပဳလုပ္ခ်င္သည္ ။ ျပီးရင္ စစ္ေတြတြင္ မျပန္ေသးခင္အထိ
ေနလိုက္အံုးမည္ ။ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ကတည္းက စီစဥ္ေရးဆြဲထားေသာ အစီအစဥ္မွာ
က်မအတြက္ အံ၀င္ဂြင္က် ရွိေနဆဲ ။ တူမေလး ျမသႏၱာကလည္း ကုမဏီတြင္ ခြင့္ယူကာ
က်မႏွင့္အတူ လိုက္ပါမည္ဟု ေျပာထားရာ သူ ့အကိုက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ
ခြင့္ျပဳရွာသည္ ။ ျမသႏၱာ တေယာက္ထဲေတာ့မဟုတ္ ။ သူ ့ရံုးက
ျမသႏၱာ၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေသာ လဲ ့လဲ ့သက္ ဆိုေသာ ရန္ကုန္သူ ေခ်ာေခ်ာကေလး
တေယာက္ကလည္း အေဖၚထည့္ေပးလိုက္ေသးသည္ ။
က်မတို ့ မွာ လိုအပ္သည္မ်ားကို ယူေဆာင္စုေဆာင္းရသည္မွာ
မလြယ္လွေခ် ။ က်မ၏ အလွဴအဒန္းမ်ားတြင္ လွဴဘြယ္ပစၥည္းမ်ားအတြက္ မက်န္ရစ္ခဲ
့ရေအာင္ ဂရုတစိုက္ မွတ္ရ သိမ္းရႏွင့္ တအိမ္လံုး ၾကြက္ၾကြက္ညံကာ အသံေတြ
ထြက္ေနၾကရသည္ ။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ လွဴဘြယ္ပစၥည္းမ်ားကို
လွဴဒန္းရမည္မို ့ က်မတို ့တေတြမွာ ေန ့ေန ့ညည သြားေနၾကသည္မွာ
အိမ္မွာေတာင္ ထမင္းမစားျဖစ္ ။ စားေသာက္ဆိုင္တခုခု ၀င္ျပီး
စားေသာက္လိုက္သည္ႏွင့္ပင္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ခဲ ့ရသည္ ။ ေလယဥ္လက္မွတ္
အားလံုးစီစဥ္ျပီးျပီဆိုေတာ့ မနက္ဖန္ အေစာၾကီးမွာ လဲ ့လဲ ့သက္ကို
မရမ္းကုန္းရွိ ေနအိမ္က ေစာင့္ဆိုင္းဖို ့ မွာထားလိုက္ရသည္ ။ က်မရင္မွာ
ေတာ္ေတာ္ ေမာေနမိျဖစ္သည္ ။ လြန္ခဲ ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း-၃၀-ေက်ာ္မွ တၾကိမ္သာ
ျပန္ျဖစ္ခဲ ့ေသာ ေမြးရပ္ေျမသည္ က်မကို အလြမ္းမ်ားႏွင့္ ဆီးၾကိဳေနျပီလား
မေျပာတတ္ ။ တညလံုး ေတာင္ေတာင္ အီအီ ေတြးေတာျပီး အိပ္ရာထဲ လွဲေနရေတာ့
ကဗ်ာဆရာမ ၾကည္ေအး၏ တေစၦကဗ်ာကို ျပန္လည္ သတိရလာေတာ့သည္ ။
“ အိပ္ရာေတြလဲ- ေၾကမြတြန္ ့လိပ္-သိပ္စိတ္ညစ္တယ္-“
က်မက အိပ္ရာေတြထဲ ဘယ္လူးညာလူးႏွင့္ တညလံုးမိုးေၾကာင္ေတာင္ လင္းခါမွ ခဏမွ်
ေမွးလိုက္ရပါသည္ ။
-------- --------- --------- --------
-------- ---------
ဤေန ့ကား ေသာၾကာေန ့
လဲ ့လဲ ့သက္က ေသာၾကာေန ့အေၾကာင္းကို မသိေတာ့ အိမ္ေပၚမွ လူေတြကို
ၾကည့္ေနျဖစ္သည္ ။ က်မကေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို ဘာေတြ ၾကည့္ေနမွန္း သိေနျပီ ။
မေန ့ကေတာင္ ဒီေကာင္မေလး စကားတခြန္း ေျပာေသးသည္ ။
“ ၾကီးေမရယ္- ၾကီးေမတို ့ေမာင္ေတာျမိဳ ့က ရခိုင္ျမိဳ ့လား
-ကုလားျမိဳ ့လား-သမီးေတာ့ တခါတေလ ေၾကာက္ေတာင္ လာေနတယ္ “
လဲ ့လဲ ့သက္အေဖက ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ တဦးျဖစ္ျပီး ေနျပည္ေတာ္မွာ
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသည္ ။ အကိုျဖစ္သူ ကိုသက္ဦးက
နိဳင္ငံျခားသေဘၤာသားျဖစ္ျပီး တခါတေလ ဖေလာ္ရီဒါကို ေရာက္ေသာအခါ က်မတို
့အိမ္သို ့ အလည္လိုက္ပါလာတတ္သည္ ။ ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းတြင္
အိမ္နီးနားခ်င္းမို ့ သူမတို ့မိသားစုႏွင့္ က်မတို ့က ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးလို
ျဖစ္ေနသည္ ။ ေကာင္မေလးေျပာေတာ့ က်မက ျပံဳးျပေနလိုက္ရေသးသည္ကို အမွတ္
ရမိေနသည္ ။
“ ၾကီးေမ - ၾကီးေမ- တံခါးေတြ ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့- ထြန္းလွ - တံခါး ေတြ
ပိတ္ေဟ့ “
က်မက မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီး အသံကို နားစြင့္ေနလိုက္သည္ ။ လဲ ့လဲ ့သက္က
က်မကို တခ်က္မွ် ေစာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။
“ ျမသႏၱာေကာ - သမီး - ျမသႏၱာေကာ - ေဟ့ - ဘာျဖစ္လို ့ တံခါးေတြ
ပိတ္ရမွာလဲ - ငါ့ကို ေျပာျပၾကပါအံုး “
အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ေျပးသံလႊားသံေတြ ၾကားရသည္ ။ ျပန္လည္တုန္
့ျပန္သံေတြကို က်မ မၾကားရေသး ။ အိမ္ေအာက္မွ တံခါးေတြ ပိတ္သံေတြ ၾကားရသည္
။ က်မတို ့တိုက္က ဘာဂ်ာတံခါးေတြနွင့္မို ့ သံတံခါးေတြ
ပိတ္လိုက္ျပီဆိုလွ်င္ အရာရာကို စိတ္ခ်ရျပီးသားျဖစ္သည္ ။ ျမသႏၱာက
အိမ္ေပၚသို ့ ေျပးတက္လာျပီး ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို ပိတ္လိုက္သည္ ။
“ ေျမးေလး- ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ - တံခါးေတြ လိုက္ပိတ္ေနၾကတာ “
“ အဘြား- လမ္းမေပၚမွာ ကုလားေတြ နဲတာမဟုတ္ဘူး - လက္နက္ေတြကိုယ္စီနဲ ့-
ဘာျဖစ္လာၾကလဲ မသိဘူး “
က်မက ျပဴတင္းေပါက္နားကို ခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္သည္ ။
အစပိုင္းကေတာ့ လူငယ္ခ်င္းခ်င္း ရန္ပြဲျဖစ္ေနၾကသလားဟု ထင္ခဲ ့သည္ ။
“ ဟင္ - ကုလားေတြ နဲတာ မဟုတ္ဘူး ေျမးေလး- ဒီလိုဆုိရင္ ကုလားရခိုင္
ျပသနာေတာ့ ျဖစ္လာျပီေပါ့ ကြယ္ “
“ဘာေျပာတယ္ - ၾကီးေမ - ကုလား ရခိုင္ ျပသနာျဖစ္လာျပီ - ဘာျဖစ္လို ့
ျဖစ္လာရတာလဲ ၾကီးေမ ရယ္ - သမီး ေၾကာက္တယ္ -
“ မေၾကာက္နဲ ့ သမီး - ၾကီးေမ - ရွိတယ္ ေနာ္ - သမီး ဘာမွ မျဖစ္ေစရဘူး “
ေျပာရင္း ဆိုရင္း အိမ္ေပၚထပ္ကို ခဲႏွင့္ ပစ္ခတ္သံ ၾကားလာရသည္ ။
မွတ္ျပဴတင္းမ်ား ကြဲသြားသည္ ။ က်မအေနႏွင့္ တခုသာ ရွိေတာ့သည္ ။
ေခါင္းေအးေအးနွင့္ စဥ္းစားရေတာ့မည့္ အပိုင္းျဖစ္လာသည္ ။
“ ျမသႏၱာရယ္- ဗီြဒီယိုသာရိုက္ထားလိုက္ေတာ့- အားလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ
ရိုက္ထား -ဟုတ္လား”
ေျမးေလး ျမသနၱာက ဤေနရာမွာ ေတာ္ရွာသည္ ။ သတၱိေကာင္းလွပါသည္ ။ အေမရိကမွ
လာေသာ က်မအတြက္ သူမသည္ အမွန္တကယ္ အားကိုးရေသာ ေျမးကေလးျဖစ္သည္ ။ လဲ ့လဲ
့သက္ကလည္း သူမ၏ ဒီဂ်ီတယ္ကမ္မရာကေလးႏွင့္ ျပဴတင္းေပါက္ကေနျပီး ရိုက္ေနသည္
။ ျမသႏၱာကလည္း အလြပ္မေပးေခ် ။ ဗီြဒီိယုိ ရိုက္ေနေသာ က်မတို ့အိမ္ကိုသာ
ျမင္သြားပါက က်မတို ့၏ အသက္အိုးအိမ္မွာ မစဥ္းစားရဲေအာင္ ျဖစ္မိသည္ ။
တလမ္းလံုးရွိသမွ် ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြအိမ္ကို ခဲမ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ေနၾကသည္
။ လူေပါင္းေသာင္းႏွင့္ခ်ီျပီး တုတ္ဒါးလက္နက္မ်ားျဖင့္ သဇင္ဟိုတယ္ကို
မီးရို ့ ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကသည္ကို ျမင္ရသည္ ။ ေစ်းလမ္းတေလွ်ာက္တြင္
ဖ်က္ဆီးေနၾကေသာ ကုလားေတြကို က်မတို ့မွာ လူလို ့ မျမင္ေတာ့ ။
သရဲသဖက္သဘြယ္ ေၾကာက္မက္စြာ ျမင္လာၾကသည္ ။
တညလံုး ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြေနအိမ္မ်ားကို မီးရို ့့ ဖ်က္ဆီးျခင္း ၊
လူသတ္ျခင္းမ်ားကို မည္မွ် ျပဳလုပ္လိုက္ျပီဆိုသည္ကို က်မတို ့ မခန္
့မွန္းနိုင္ ။ လံုျခံဳေရး ေတြ နစကေတြ ရဲမ်ားကလည္း လက္ထဲတြင္
ေသနတ္ကိုင္ထားေသာ္လည္း မည္သို ့မ်ွ ပစ္ခတ္ နွိမ္ႏွင္းသည္ကို မၾကားရ ။
တျမိဳ ့လံုး မီးေလာင္ေနရာ ရခိုင္ျပည္နယ္၏ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားျမိဳ ့ျဖစ္ေသာ
ေမာင္ေတာျမိဳ ့ကား ကုလားတို ့ေၾကာင့္ က်ီးလန္ ့စာစား ျဖစ္ေနၾကရျပီ ။
ေသာၾကာေန ့ဆိုလွ်င္ ကုလားေတြက ပလီတက္ျပီး ဥပုသ္ေစာင့္ၾကရသည္ ။
တၾကိမ္မဟုတ္ ။ တေန ့မွာ ငါးၾကိမ္ခန္ ့ ဥပုသ္ေစာင့္သည္ဟု ေျပာၾကသည္ ။
တရားထိုင္ၾကရသည္ဟု ဆိုၾကသည္ ။ တရားထိုင္သည္ဆိုလွ်င္ စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းျပီး
ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ ျပဳလုပ္ၾကရသည္ဟုသာ ဘာသာတိုင္းမွာ ရွိၾကသည္ ။ ခုေတာ့
ပလီတက္ျပီး တရားထိုင္ျပီးသည္ႏွင့္ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို အေသရရ အရွင္ရရရ
လည္ပင္းလွီး -သတ္ျဖတ္- အိမ္မ်ားကိုမ ီးရို ့ ျပဳလုပ္ၾကေတာ့သည္ ။ သူတို ့၏
ဘာသာေရးမွာ ယခုလို အၾကမ္းဖက္ေအာင္ ခိုင္းေစထားျခင္းေတာ့ ရွိမည္မဟုတ္-
လက္ေတြ ့မွာေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္ ။
ျမသႏၱာ၏ ရိုက္ထားလိုက္ေသာ ဗီြဒီိယုိကုိ ျပန္၍ ၾကည့္ၾကေသာအခါ
တဆယ္ေက်ာ္ ကုလားေလးေတြကအစ ေမာ္လီဗီ တရားေဟာဆရာမ်ားကိုပါ ျမင္ရသည္ ။ သူတို
့လက္ထဲမွာ တုတ္ဒါးကိုယ္စီႏွင့္ ။ အကယ္၍ ရခိုင္လူမ်ိဳး တေယက္ေယာက္ကိုမ်ား
ေတြ ့ျဖစ္ခဲ ့လွ်င္ အသက္ရွင္ဘြယ္ရာ မရွိ ။ ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္ၾကမည့္
အသြင္အျပင္မ်ားကို ျမင္ရသည္ ။ ညေနပိုင္းတြင္ ဆရာ၀န္ မိသားစုကိုလည္း
ဒါးႏွင့္ ခုတ္၍ ေသဆံုးသြားရျပီဆိုေသာ သတင္းၾကားလာရသည္ ။ လဲ ့လဲ ့သက္မွာ
ယင္းသတင္းကို ၾကားသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာတြင္ ေသြးတစက္မွ် မရွိေတာ့။
“ ခဏေလးပါ ေျမးေလးရယ္- ဒီျပသနာျဖစ္ျပီးသြားရင္ မၾကာခင္ အေျခအေန
တည္ျငိမ္လာမွာပါ- အဲဒီခါက်ရင္ ၾကီးေမတို ့ ရန္ကုန္ကို ျပန္ၾကမွာေပါ့ေနာ္
- ၾကီးေမတို ့အိမ္ကို ဘယ္သူ တေယာက္ကမွ် မီးလာရိွုု ့လို ့ မရဘူးကြယ္-
တကယ္လုိ ့ ၾကီးေမတို ့ အိမ္ကိုသာ အဲဒီလို မီးလာရို ့ရင္ ဒီျမိဳ ့ဟာလဲ
ျပာက်ျပီေပါ့- ကုလားေတြက ၾကီးေမတို ့အိမ္ကိုေတာ့ အဲဒီလို မလုပ္ရဲဘူးကြဲ ့
- ေျမးေလးရယ္ “
ျမသႏၱာႏွင့္ လဲ ့လဲ ့သက္တို ့ကို အားတက္ေစေအာင္ ေျပာသာေျပာရသည္ ။
က်မလည္း အားမရွိလွပါ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကုလားေတြက လူသားစား
ဘီလူးသဖက္လို အသြင္အျပင္က ေၾကာက္မက္စရာ ေကာင္းေနသည္ကို ေန ့စဥ္ရက္ဆက္
မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေနရသည္ဘဲ ။
----------- -------- -----------
-----------
လြန္ခဲ ့ေသာ အပါတ္က က်မတို ့မိသားစု ၏ တိုက္မွာ ေမာင္ေတာျမိဳ ့နယ္ရွိ
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားမွ ရဟန္းသဃၤာေတာ္ျမတ္မ်ားကို ဆြမ္းေက်ြးအမွ်ေ၀
အလွဴအဒန္း ျပဳလုပ္ခဲ ့သည္ ။ ကြယ္သူမိဖႏွစ္ပါးအား ရည္စူးျပီး
ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ျပဳရာ တနယ္လံုးမွာ ရွိေသာ ေဆြမ်ိဳး မိသဂၤမ်ားအျပင္ တဖက္
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နိဳင္ငံမွ ကယုေခ်ာင္း ၊ ျမစ္နားရြာတို ့က ေဆြမ်ိဳးမ်ားပါ
လာၾကသည္ ။ က်မ၏ မိဖတို ့မွာ ဤသို ့့အလွဴအဒန္းမ်ားကို ႏွစ္စဥ္
ျပဳလုပ္ေနၾကျဖစ္သည္ ။
လဲ ့လဲ ့သက္က နိဳင္ငံျခားက လူေတြ လာသည္ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးချမာ
ေပ်ာ္လိုက္သည္မွာ ေတာ္ေတာ္ ရီစရာေကာင္းသည္ ။ သူက နိဳင္ငံျခားက
လူေတြဆိုေတာ့ ကုတ္နဲ ့ တိုင္နဲ ့ လာမည္ ထင္ထားသည္ ။ ခုေတာ့
ရခိုင္လံုခ်ီေတြ၀တ္ျပီး လာၾကသည္ကိုျမင္ေတာ့ ေကာင္မေလးမွာ ရီလဲ
ရီခ်င္စရာျဖစ္ေပလိ့မ့္မည္ ။
ကုလားေတြ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခုိက္မွဳေၾကာင့္ ေမာင္ေတာတျမိဳ ့လံုး
ညမထြက္ရအမိန္ ့ထုတ္ထားသည္ ။ က်မတို ့မွာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို လာသမ်ွ
လူမ်ားထံမွာ နားေထာင္ရသည္ ။ စစ္ေတြျမိဳ သို ့ ျပန္သြား၍လည္း မရေသး ။
သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ က်မတို ့က ျမိဳ ့မိျမိဳ
့ဖအေနနွင့္ ေျပာၾက ဆိုၾကရျပီ ။
“ က်မကေတာ့ ဆရာေတာ္ ဦးပညာသာရကို အခုလို သတ္ျဖတ္ပစ္လိုက္တာကို ဘယ္လို
စိတ္ထဲ ေၾကနပ္နိဳင္မွာလဲ ရွင္ - ဆရာေတာ္က က်မတို ့အိမ္မွာ ေန
့ဆြမ္းအတြက္လာယူတာရွင့္ - အခုလို ေန ့ဆြမ္းလွဴဒန္းေနတာကလဲ ႏွစ္ေပါင္း
-၂၀- နီးကပါး ရွိျပီ- က်မတို ့ရဲ ့ ဆရာေတာ္ဟာ ဟိုတေန ့ကဘဲ က်မတို ့ရဲ ့
မိဖကို ရည္စူးျပီး ျပဳလုပ္တဲ ့ အလွဴကုိလဲ ၾကြခဲ ့ပါေသးတယ္ရွင္ “
က်မကို အင္တာဗ်ဴး ျပဳလုပ္ေနေသာ သတင္းေထာက္ေလးတဦးကို က်မက
ေျပာျပေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ျပီးေတာ့ က်မအသည္းနာဆံုးက က်မ၏ တူေတာ္သူ
ေအာင္ခ်မ္းသာကို တပည့္ျဖစ္သူ ကုလားေလးေတြက အေသသတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
သေရကုန္ေဘာင္ေက်းရြာမွ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနေသာ ေအာင္ခ်မ္းသာမွာ က်မ၏
အေဒၚျဖစ္သူ၏ ေျမးျဖစ္သည္ ။ ဘြဲ ့ရ ေက်ာင္းဆရာတဦးျဖစ္ျပီး ျမိဳ ့ေပၚတြင္
မေနဘဲ ေက်းလက္ေတာရြာမွာသာ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ျဖင့္ အသက္ေမြးေက်ာင္းေနသူျဖစ္သည္
။ သူလည္း က်မတို ့၏ အလွဴပြဲကို လာခဲ ့သူျဖစ္သည္ ။ ခုေတာ့ က်မ၏
ေဆြမ်ိဳးေတြ -ဆရာေတာ္ေတြတို ့မွာ က်မကို မ်က္ႏွာျပ လာခဲ ့ၾကသလို
ကုလားေတြသတ္၍ အေသဆိုးနဲ ့ ေသဆံုးခဲ ့ၾကေလျပီ ။
ကုလသမၼဂမွ လူ ့အခြင့္အေရးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာကင္တာနား လာေသာအခါ သူက
က်မတို ့၏ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို လူသတ္သမားလိုလို အၾကမ္းဖက္သမားလိုလို
ေျပာလာေနေတာ့ က်မႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ ့သည္ ။ က်မေျဖရွင္းလိုက္ေသာ စကားကို
သူၾကားရေတာ့သည္ ။ သူ ့အေနျဖင့္ ယံုၾကည္သည္ မယံုၾကည္သည္ဆိုသည္မွာ
အေၾကာင္းမဟုတ္ ။ ခုေတာ့ က်မ၏ တူေတာ္သူ ေအာင္ခ်မ္းသာနွင့္ ဆရာေတာ္
ဦးပညာသာရတို ့အတြက္ က်မမ်က္ရည္ကို အလဟသ အျဖစ္မခံနိဳင္ ။
ေနာက္တရက္မွာ စစ္ေတြျမိဳ ့သို ့ လာခဲ ့ၾကသည္ ။ လဲ ့လဲ ့သက္ေရာ
ျမသနၱာေရာ ယခုအျဖစ္အပ်က္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နိဳင္ေတာ့ဟု ေျပာရွာၾကသည္ ။
စစ္ေတြျမိဳ ့မွာ က်မအလွဴျပဳလုပ္ခဲ ့ေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္
ဒုကၡသည္မ်ားစြာျမင္ရသည္ ။ ယင္းအၾကားမွာ လြန္ခဲ ့ေသာ က်မတို
့မိသားစုအလွဴတြင္ အကူအညီေပးခဲ ့ၾကေသာ မင္းဂံရပ္ကြက္မွ ေမာင္လွေ႒းတို ့ကို
ၾကည့္မိသည္ ။ မေတြ ့ ။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ကုလားေတြ သတ္၍ ေသဆံုးသြားျပီဟု
ေျပာၾကသည္ ။
“ အဲဒီတံုးက ၾကီးေမရဲ ့ အလွဴမွာ အကူအညီေပးခဲ ့ၾကတဲ ့
လူငါးဦးစလံုးဟာ ေသဆံုးသြားၾကရတယ္ ၾကီးေမ - ဒါ့ေၾကာင့္ ၾကီးေမ သူတို ့ကို
မေတြ ့တာေပါ့ဗ်ာ “
“ ဘာေျပာတယ္ - သူတို ့ငါးဦးစလံုး ေသဆံုးသြားရတယ္ - “ “
“ ဟုတ္တာေပါ့ ၾကီးေမရယ္ - သူတို ့ေတြလဲ ေသဆံုးသြားသလို က်ေနာ့္ကိုလဲ
ေသဆံုးျပီထင္ျပီး ထားခဲ ့ၾကတာ ၾကီးေမရဲ ့- ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ပါလား “
လူငယ္ေလးက အက်ၤီခ်ြတ္၍ ျပသည္ ။ မၾကည့္ရက္စရာ ။ ေၾကာျပင္မွာ ဒါးဒဏ္ရာ
အစင္းလိုက္ၾကီးႏွင့္ ၊ ျမင္ရသည္မွာ ၾကက္သီးထစရာျဖစ္သြားသည္ ။ မိန္းခေလး
တဦးက အနားသို ့ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႔ ရြံ႔ ကပ္လာသည္ ။ မ်က္နာျပင္မွာ
မည္သည့္အလွဆီမွ လိမ္းခ်ယ္ မထား ။ ႏြမ္းနယ္ေနေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ က်မကို
တခ်က္ၾကည့္သည္ ။ ျမသႏၱာတို ့ လဲ ့လဲ ့သက္တို ့ႏွင့္ အသက္အရြယ္
မတိမ္းမေစာင္း ။ သုိ ့ေသာ္ သူ ့မ်က္နာျပင္ကား ေၾကာက္ရြံ႔စရာတို ့ႏွင့္
အတိရွိေနေသာေၾကာင့္ အပ်ိုဳေပါက္ေလးတဦး၏ အလွမ်ား ရွာမေတြ ့ ။
“ ၾကီးေမ - သမီးတို ့ဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ လုေနရတဲ
့အခ်ိန္ပါ ၾကီးေမရယ္- မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါး လိမ္းဖို ့အခ်ိန္ မရသလို
မိပ္ကပ္လဲ လိမ္းဖို ့အခ်ိန္မရ ပါ ။ အကိုေတြက နိဳင္ငံျခားသြားျပီး
အလုပ္ေတြ သြားလုပ္ေနၾကေတာ့ သမီးတို ့မွာ မိဖအိုတို ့ကို ေစာင့္ေရွက္
ကာကြယ္ေနၾကရပါတယ္ - သမီးတို ့ေသဆံုးမွ အေဖတို ့အေမတို ့ ေသၾကရပါလိမ့္မယ္
ၾကီးေမ- အခုေတာ့ သမီးတို ့က အရြယ္နဲ ့မလိုက္ေအာင္ မိန္းမၾကမ္းေတြ
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ - ဒါေပမဲ ့ သမီးတို ့ ေသမွ ဒီျမိဳ ့ ဒီရြာ မီးရို
့ခံရ ပ်က္စီးရမွာပါ ၾကီးေမရယ္ - သမီးတို ့မွာ သတၱိ ေတြ ရွိပါတယ္ - အခုလို
ၾကီးေမတို ့လို အားေပးလာတဲ ့ လူေတြ ရွိေနလို ့ကေတာ့ သမီးတို ့
ေသေပ်ာ္တာေပါ့ ၾကီးေမရယ္ -----
ခိုင္ေအာင္ေက်ာ္ ( နယူးေယာက္ )
ဤအျဖစ္အပ်က္ကို ဆက္၍ ေရးနိဳင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ- မ်က္ရည္က်၍
ငိုမိေသာေၾကာင့္ ဤမွ်သာ ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္ ။
No comments:
Post a Comment